O ΕΝΦΙΑ είναι ο πιο πολυσυζητημένος φόρος από καταβολής φορολογικού συστήματος στην Ελλάδα.

Βασίζεται στη λογική ότι, από όλους τους πολίτες και αφού εξαιρεθούν αυτοί που δεν έχουν τίποτα, καλούνται να πληρώσουν αυτοί, που τουλάχιστον έχουν κάτι. Ένα ή περισσότερα ακίνητα. 

Το αν αυτό είναι δίκαιο ή όχι, είναι αντικείμενο άλλης συζήτησης. Για την ώρα η συζήτηση δεν γίνεται για την ουσία, αλλά για δευτερεύοντα σημεία αυτού του φόρου που προκαλούν αντιπαραθέσεις σε πολιτικό επίπεδο καθώς και συχνές  διαμαρτυρίες για λάθη και παραλείψεις. Το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό,  για ένα φόρο που βασίζεται  σε ένα ατελές αντικειμενικό σύστημα αξιών και σε ένα χειρογραφικό, σχεδόν στο σύνολο του, μητρώο ακίνητης περιουσίας.

Παρόλα αυτά η αλήθεια είναι μία και πικρή. Αυτός ο φόρος ήρθε για να μείνει! Σε αυτό συνηγορούν  όλες οι ενδείξεις. Φόρος ακινήτων αντίστοιχος με τον ΕΝΦΙΑ, με την μία ή με την άλλη μορφή υπάρχει σχεδόν σε όλα τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη. 

Επίσης δεν είναι τυχαίο, ότι η επιβολή κάποιας μορφής αυτού του φόρου, βρίσκει σύμφωνα σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα. Οι διαφορές που προβάλλουν ότι έχουν μεταξύ τους δεν είναι ουσιαστικές, αλλά αφορούν δευτερεύοντα ζητήματα, όπως πχ πως θα ονομάζεται ο φόρος, ποιό θα είναι το αφορολόγητο όριο ή οι συντελεστές φορολόγησης. Το περιβάλλον λοιπόν γενικά, ευνοεί την καθιέρωση του ΕΝΦΙΑ επί μακρόν στην οικονομική ζωή της χώρας. 

Αυτή η διαπίστωση, είναι φυσικό, να έχει δημιουργήσει μεγάλη ανησυχία στην άλλη πλευρά της όχθης. Αυτής που καλείται να σηκώσει το βάρος. Τους ιδιοκτήτες ακινήτων.

Μπροστά στην μόνιμη πλέον «απειλή» για το ήδη λεηλατημένο εισόδημά τους, οι πολίτες οφείλουν να εξετάζουν  τις «αμυντικές» προοπτικές που τους παρέχει η σχετική νομοθεσία, για να μετριάσουν την επιβάρυνση, που θα προκύψει από τον συγκεκριμένο φόρο.

Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι πως μπορεί να προσαρμοστεί η περιουσιακή μας κατάσταση σε μια μορφή με μικρότερη έκθεση στον ΕΝΦΙΑ. Όπως βέβαια γνωρίζουμε, τα ακίνητα, και ιδιαιτέρως τα κτίσματα, είναι περιουσιακά στοιχεία που δεν κρύβονται σε μια τραπεζική θυρίδα στην Ελβετία, ή μέσα σε ένα στρώμα. Είναι εκτεθειμένα σε δημόσιο έλεγχο από πάρα πολλές πλευρές. Ε9, Δήμος, ΔΕΗ, κτηματολόγιο, πολεοδομία κ.α. Άρα, είναι περιορισμένες οι δυνατότητες  «εξαφάνισης» ή απόκρυψης ενός ακινήτου με σκοπό την εξοικονόμηση φόρου.

Και ενώ η «εξαφάνιση» ακινήτου είναι σχεδόν αδύνατη, σε πολλές περιπτώσεις έχουμε «εμφάνιση» νέων ακινήτων από το πουθενά. Είναι τα ξεχασμένα αυθαίρετα κτίρια ή τμήματα κτιρίων, που είχαμε μεν κατασκευάσει και κατοικήσει στο παρελθόν χωρίς να έχουν καταχωρηθεί στα Δημόσια κατάστιχα.